بـه ســـر خاک پــدر، دختــرکی صورت و سینه به ناخن میخست
کــه نه پیــوند و نه مـــادر دارم کاش روحــم به پدر می پیوست
گریــه‌ام بهـــر پدر نیســت که او مُـرد و از رنج تهیــدستی رست
زان کنــم گریه که اندر یَـــم بخت دام بر هر طرف انداخت گسست
شصت سال آفت این دریا دیــــد هـیچ ماهیــش نیفتاد به شــست
پــدرم مُـــرد ز بــی دارویــــی وندرین کوی، سه داروگر هست
(به ادامه مطلب مراجعه کنید)
<< به نام خدا >>
نام جهاد تداعی کننده عزمی جزم برای دفاع همه جانبه است جهاد یعنی جنگیدن برای آزادی، آزادگی. تلاش کردن خواه برای آزادی وطن یک ملت خواه برای آزادی وطن آدمی -آزادی جان آدمی- هر وجدان بیداری جهاد را امری اجتناب ناپذیر می داند چرا که آزادی از ابتدایی ترین نیازهاست.....
اندیشیدن به معنای ژرفی که هزاران سال است تمام جسم و روح آزادگان جهان بدان مشغول است خالی از لطف نیست. جداشدن از تمام آسودگی ها برای آرمانی عظیم و هدفی والا..
احساس مفید بودن و رها شدن از روزمرگی و جداشدن از غوغای شهرمان لذتی دارد که فقط باید تجربه کرد.
پادرراه نهادیم در راهی که شاید کنون به آن گونه ای دیگر می نگریم راهی که تا می توانیم باید برویم.... ناگفته های سفر بسیار است ولی روزی که سفر آغاز نمودم شاید نمی دانستم در این پهناور وطنم عده ای که برای رسیدن به آن ها بیابان ها راباید طی کنم مسیری سخت و طاقت فرسا که هیچ جاذبه تصویری ندارد نه اتوبان عریض که در آن لااقل تکنولوژی و صنعت روز دیده شود و نه جاذبه ای از درختان سبز کنار جاده و نه ساختمان های بلند و...
و روستا با مردم کویرنشین که تشنگی زمین هنوز در دل دریایی شان اثر نکرده... روستا با بچه هایی مهربان و دوست داشتنی با صورت های آفتاب سوخته و ژولیده اما معصوم با لباسهای کهنه و مندرس ولی سرشار از امید و شور زندگی لبریز از شوق یادگیری.
