قرآن کریم در آیه ی نهم از سوره ی حشر، درباره ی انسان های برگزیده که مورد عنایت خداوند هستند می فرماید:
«وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَه» آن ها کسانی اند که ایثار می کنند، از چیزهایی که واقعاً حق خودشان است می گذرند، از چیزهایی که حقِ مشروع و نیازهای طبیعی شان است. از راحتی و خواب و خوراک خویش می گذرند.
«وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَه» با اینکه این ها مخصوص خودشان است و اگر خودشان استفاده کنند، همه می پذیرند.
«وَمَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُون» آن کسی که بتواند در دنیا نفس خودش را کنترل کند و قدرت ایثار و گذشت پیدا کند، رستگار می شود.
پیامبر فرمودند که «مهربانترین شما کسانی اند که به فکر خودشان نباشند، خودشان ساده و راحت زندگی می کنند و بیشتر به فکر دیگرانند.» و این رابطه ای است میان مهربانی و زهد. سخت گرفتن بر خود، ساده گرفتن بر دیگران.
